Η ελληνική εξωτερική πολιτική (1830-1930)

Στο πλαίσιο αυτού του μαθήματος εξετάζονται οι προσπάθειες του νεαρού ελληνικού βασιλείου να επεκτείνει τα σύνορά του. Η αντίφαση ανάμεσα στις διεκδικήσεις των «ιστορικών ορίων» του ελληνισμού και στις πραγματικές δυνατότητες του ελληνικού κράτους να ασκήσει αυτόνομη εξωτερική πολιτική. Δίνεται έμφαση στο ρόλο των Μεγάλων Δυνάμεων και στις κρίσεις του Ανατολικού Ζητήματος, οι οποίες έδωσαν την ευκαιρία στην Ελλάδα να επιδιώξει την εδαφική της επέκταση, αλλά και στα διλήμματα που δημιούργησε στην ελληνική εξωτερική πολιτική η εμφάνιση του σλαβικού παράγοντα και του Μακεδονικού Ζητήματος. Εξετάζονται επίσης οι προσανατολισμοί της πολιτικής του Βενιζέλου και η νέα διάσταση της Μεγάλης Ιδέας. Οι Βαλκανικοί Πόλεμοι, οι  χειρισμοί και οι διαπραγματεύσεις που οδήγησαν στη διεκδίκηση  και, τελικά, στην απώλεια της Μικράς Ασίας. Η απομόνωση της Ελλάδας μετά τη συνθήκη της Λωζάννης, η πολιτική της στην Κοινωνία των Εθνών, οι αποτυχημένες και επιτυχημένες προσεγγίσεις με τα γειτονικά της κράτη.